Ano 1991

¿Por qué, por qué, por qué? Como podedes comprobar esta pregunta non é miña senón de "Mou" (Mouco non, senón Mouriño,o do Madrid).¿A qué ven esta pregunta? pouco a pouco xa vos contarei.

¿Por qué ano 1991?, Naquel entón xa o que escribe comenzaba a deixar de ser kiriko para convertirse en galo e dende entonces nunca deixou de selo pese aos moitos intentos que dende tódolos lados tratan de meterlle o peteiro, pero claro, este galo xa ten a pel moi dura e os picotazos dos kirikos non o asustan. Vou cos kirikos: primeiro veu o amigo de Ferro, un tal Nicolás, nada, reina por un dia; despois o Rubio, nada, máis do mesmo; o Pupilo igual; Mon quiso, pero non pudo; o Jacome, gañou etapas pero nunca unha gran volta; Kike parecía que si, pero ante os grandes retos, acojónase; Óscar o de Marín, quere no mes de agosto pero non é capaz; e non quero olvidarme do que di chamarse "campión de inverno", agora metido a escalador, que tamén intenta meter o pico pero non saca tallada.¿A qué ven todo isto? Bueno pois ven a que xa estou "recansado" de ser galo e por moito tempo, ainda que non creo que ninguén teña a calidade suficiente como para manter o galiñeiro en orde durante máis de 20 ANOS.

Bueno, agora contovos a etapa do domingo. Saída coma sempre moi puntual; 12 unidades, xa á saída de Pontevedra, sin querelo, marchamos diante Rocha, Miguelito, Armada, o meu compañeiro de entrenos máis o que escribe; en Mourente unésenos Fran mentres que Miguelito espera polos demais. Imos facendo camiño e así chegamos a Famelga, momento no que os que viñan detrás nos "Jaupan", nese punto; Fran decide descolgarse e ir ao noso encontro. Baixamos á praia fluvial e alí o compañeiro de adestramento decide ir cara a Antas, mentres que os demais seguimos pola ruta marcada. Como queira que nese punto xa escomenza a subida, o campeón de inverno, agora reconvertido a escalador, di que vai paseniño xa que o día anterior estivo traballando 10 horas e que está canso (creo que estivo cargando un trailer de bolsas de cemento, aproximadamente 35Tm. (unhas 700 bolsas de 50K cada unha), claro, semejante traballo pasoulle factura. Bueno, sigamos, tamén deciden quedar co campión de inverno Nando, con problemas no desviador, Eduardo e Magariños que está un pouco verde porque pasou fai pouco polo quirófano e o home quere porse en forma vindo con nós. Eu paro para aliviar un pouco o depósito e cando quero enganchar ao grupo dianteiro cóstame un huevo, menos mal que Angel Armada bótame un cable e conectamos os dous. No momento de conectar, os kirikos que ían diante levantan o pé, digolles que manda carallo, que clase de ciclistas son, mentres non os collo van forte e cando os collo levantan o pé, contestanme que non me viron; dende o Pelete e ata o alto da Portela fomos cun bo ritmo, ainda que ahí tivemos que esperar polo colega de Jácome. Xa todos xuntos facemos o resto de etapa, bueno todos xuntos non, marchounos Manuel Armada dende Seixido ata Santa Ana aproximadamente, máis que escapar penso que, nos entrenos que fai, ten programados unhas series ou sprints, e entón sácanos uns metros que despois cústanos recortar. Antes de chegar a Pontevedra outra bronca aos compañeiros; coma sempre zurran nas subidas e despois esperan aos rezagados no llano. Non, non e non, se queredes esperar polos compañeiros subide amodo e llanear forte, ¡Globeros que sodes uns globeros!

Ala, boa semán para todos e preparadevos para o domingo, que esa ruta por Muller Boa non sei se será unha trampa ¿mirastes algunha vez unha muller boa?